TOUR BLOG: Katadreuffe in FNAC


The Amsterdam experimental noise rock band Katadreuffe has just released their latest album Malconfort. For KNiK they took the time to dig into their memories and photo archives to tell a tour story from a few years back of books, weight, glass doors and noise.

Katadreuffe hasn’t toured much (yet), so there isn’t much to tour-blog about. However, one of our weirdest shows ever was actually abroad, in the FNAC in Nantes, France, on Friday afternoon of October 29th, 2010.

It went something like this. We were asked to play the eighth edition of the Soy Festival in Nantes. In four days 21 bands were going to play. Among them were Liars, Bellini, Blank Dogs, Sun Araw, U.S. Girls, and us. Our show would take place on Saturday night October 30th and because we were headed in that direction anyway, we thought we could plan a small tour around that date. Unfortunately not every Belgian, Luxembourger or Frenchman that we asked was as favourable to us as Alex and Pierre of the Soy Festival organisation, so the small tour turned out to be only a long weekend.

That weekend started on Thursday October 28th in Espace B in Paris, where we were going to play a show with the British band Action Beat. We played for about 25 people, something we didn’t mind, however, Action Beat’s frontman was less satisfied since there were six or seven band members he had to feed and provide with sleeping places, and that was not going to have to happen with this small attendance. So Action Beat’s frontman phoned the absent promoter whose absent promotion was seen as the cause of the problem. The promoter was treated to a verbal version of Action Beat’s noise. Action Beat had no other option than to stay the night at a McDonald’s, while we slept reasonably comfortable in a Formule1 hotel.

FNACThe next day we were going to play at the FNAC in Nantes, and at night in Saint-Nazaire, a small coastal town near Nantes. That last show got cancelled because the night before there was a burglary in the squat where we were going to play. The P.A. and other equipment got stolen, which were later found at the local pawnshop, but unfortunately the police couldn’t be called because the squat itself was illegal too… something like that.

The show at FNAC, a French warehouse for books, CDs, DVDs, electronics, etc., was part of the Soy Festival. We had no clue if there really was a day program at the FNAC; maybe Alex and Pierre just pitied our short tour schedule and tried to help us make the tour something more than it was by adding another show, and so we had to show up at the warehouse. When we arrived there our equipment and us were directed to the second or third floor through an underground hallway system and a personnel elevator. This was the book section of FNAC, and via a hidden door in the art books section we could bring our instruments to a central reading room. We answered the first wondering looks with our own surprise when we saw the space with a small low stage and a few rows of seats on which people were quietly reading their books. Without disturbing these people, we tried to set up our equipment.

But at a certain point, it was time to break the silence. Luckily the people who were in the room didn’t mind: a few even seemed to have come especially for the show, while other book shoppers came in to find out where the noise was coming from. Unfortunately there was one person who wasn’t really OK with our presence, and that was the store’s manager. During our second song she plunged into the room in panic and asked what on earth we were doing there and if we could turn the volume down. Apparently she wasn’t informed about our show that afternoon and was unpleasantly surprised when our decibels thundered through the building. Well, we were only there because we were asked to be, and playing softer wasn’t really an option. Subsequently there was a heated debate with the sound technician. The conclusion was that the store manager allowed us to play, however, the glass doors of the room would be closed and we had to turn down the volume on our amps a tiny bit. The store manager left (probably to reassure costumers) and when the show was over, it wasn’t only her who was relieved that it was. We carried our equipment out via the reverse route through the catacombs of the FNAC back to our van, and with us a book shopping cart as a souvenir. Unfortunately the thing turned out to be worthless for transporting really heavy stuff.

The next day we played the actual Soy Festival, and there the tables were turned. This time it was our turn to wonder in panic what on earth the audience was doing there when we entered the concert room.
By Maarten Broekhuizen

Katadreuffe plays OCCII on February 26th.

De Amsterdamse experimentele noise rockband Katadreuffe heeft net haar nieuwe album Malconfort uitgebracht. Voor KNiK doken ze in hun geheugen en fotoarchieven om een tourverhaal van een paar jaar eerder te vertellen: over boeken, gewicht, een glazen deur en herrie.

Katadreuffe heeft (nog) niet echt veel getourd, dus er valt niet zo heel veel te tourbloggen, maar een van de vreemdste optredens die we hebben gedaan, vond toevallig wel plaats in het buitenland, om precies te zijn in de FNAC in Nantes, Frankrijk, op vrijdagmiddag, 29 oktober 2010.

Het ging ongeveer zo. We waren gevraagd om op het Soy Festival in Nantes te komen spelen, in dit geval de achtste editie van het festival waar dat jaar verspreid over vier dagen 21 bands zouden spelen, waaronder Liars, Bellini, Blank Dogs, Sun Araw, U.S. Girls en wij dus. Ons optreden zou plaatsvinden op zaterdagavond 30 oktober en omdat we toch al die kant op zouden gaan, leek het ons een goed idee om er een tourtje van een week omheen te plannen. Helaas was niet elke Belg, Luxemburger of Fransman die we hierover benaderden ons even goedgezind als Alex en Pierre van de organisatie van het Soy Festival, dus bleef het bij een lang weekend.

Dat lange weekend begon op donderdag 28 oktober in Espace B, Parijs, waar we een optreden zouden doen met de Engelse band Action Beat. We speelden daar voor een mannetje of 25, wat wij verder prima vonden, maar waar de voorman van Action Beat wat minder blij mee was, aangezien hij 6 of 7 bandleden had te voorzien van voedsel en onderdak en dat ging met die opkomst niet lukken natuurlijk. De afwezige promotor van de show, wiens afwezige promotie als oorzaak van het probleem werd aangewezen, kreeg vervolgens per telefoon de verbale variant van Action Beat over zich heen. Action Beat zag zich genoodzaakt de nacht te spenderen in een McDonald’s, wij sliepen redelijk comfortabel in een Formule1-hotelletje.

FNACDe volgende dag zouden we ’s middags in de FNAC in Nantes spelen en ‘s avonds in Saint-Nazaire, een stadje aan de kust van Frankrijk, in de buurt van Nantes. Dat laatste optreden werd echter in de loop van de dag gecanceld, omdat er de nacht ervoor in het kraakpand waar we zouden spelen, was ingebroken. De P.A. en andere apparatuur bleken achteraf bij het plaatselijke pandjeshuis te zijn verhandeld, maar helaas kon de politie er niet bijgehaald worden, omdat het kraakpand (ook) illegaal was… Zoiets.

Het optreden in de FNAC, een Frans warenhuis voor boeken, cd’s, dvd’s, elektronica, etc., maakte onderdeel uit van het Soy Festival. Geen idee of er naast ons optreden in de FNAC ook echt sprake was van een heus dagprogramma, misschien hadden Alex en Pierre na het horen van ons summiere tourschema medelijden met ons en probeerden ze er op die manier nog iets van te maken, maar wij mochten dus op komen draven in het warenhuis. Eenmaal aangekomen bij de winkel werden we met onze apparatuur via een ondergronds gangenstelsel en een interne personeelslift naar de tweede of derde verdieping geleid, de boekenafdeling. Daar konden we via een verscholen deur die zich in een hoek van de kunstboeken-sectie bevond onze spullen naar een centraal gelegen leeszaaltje brengen. De eerste verbaasde blikken verwelkomden ons en wij beantwoordden deze met de onze bij het zien van de ruimte met daarin een klein, laag podium en een aantal rijen stoelen waarin enkele mensen rustig een boekje aan het lezen waren. Zonder deze mensen al te veel te willen storen, bouwden we vervolgens onze spullen op.

Maar op een gegeven moment werd het toch echt tijd om de rust te gaan verstoren. Gelukkig bleken de paar mensen die er al zaten het niet al te erg te vinden, leken er zelfs een aantal mensen speciaal voor ons naar de FNAC te zijn gekomen en druppelden er langzaam nog wat nieuwsgierigen naar binnen die op de herrie waren afgekomen. Helaas was er één bepaald persoon niet bepaald gelukkig met onze aanwezigheid, namelijk de manager van de winkel. Deze kwam gedurende het tweede nummer in paniek het zaaltje binnenstormen en vroeg zich af wat wij in godsnaam aan het doen waren en of het niet wat zachter kon. Kennelijk was ze niet op de hoogte gesteld van ons optreden die middag en werd ze zeer onaangenaam verrast zodra de decibellen door het pand donderden. Tja, wij stonden daar ook alleen maar omdat we gevraagd waren daar te staan en zachter spelen was niet echt een optie. Er werd vervolgens druk overlegd in het Frans met de aanwezige geluidsman. Uiteindelijk besloot ze ons toch door te laten spelen, gingen de (glazen) deuren van het leeszaaltje dicht en deden wij de versterkers net even wat zachter. De manager vertrok weer (waarschijnlijk om de klanten gerust te stellen) en toen het eenmaal voorbij was, was niet alleen zij erg opgelucht. We brachten onze spullen via de catacomben in omgekeerde volgorde weer naar buiten en namen een (boeken)karretje van de FNAC mee als aandenken, maar dat ding bleek behoorlijk nutteloos om echt zware dingen mee te vervoeren.

De volgende dag speelden we op het daadwerkelijke Soy Festival, waar de rollen van de dag ervoor min of meer omgedraaid waren. Nu was het onze beurt om in paniek de zaal te betreden en ons af te vragen wat het publiek daar eigenlijk deed.

Door Maarten Broekhuizen

Katadreuffe speelt op 26 februari in OCCII.