Since 1994, every Wednesday afternoon OCCII’s dark concert room transforms into a kid’s disco or theatre. Empty beer bottles make way for fairylike decorations and juice with crisps. A conversation with Erica Kinderpret about the weekly transformation.


“As a kid I liked to teach kids in the neighbourhood rollerskating,” Erica says in the garden of the Binnenpret, right behind the OCCII, “and as an adult I still like to give workshops, so it never went away!”
In 1994 Kinderpret was founded by some volunteers who thought it would be nice to have day activities for kids, next to OCCII’s evening program. Erica helped out and soon became coordinator. Theatre for toddlers, swordplays for older kids, a workshop book binding, baking bread in the Binnenpret garden, making light shows and playing in a band in the professional concert room in OCCII. The variety of activities is important to Erica: “This way kids can discover what they like and they don’t have to keep doing it year in year out.” When Erica was a kid herself in Etten-Leur, she went to piano lessons and sports, but there wasn’t anything else to do. “There was a cinema, but not a kids’ theatre. The only thing you experienced was a musical at school, but you had to perform it yourself.”She always thought she would become a kindergarten teacher, just like her mother. Whenever she went to places where she met children, she easily made contact with them. “Maybe, what also played a role, was that I wasn’t feeling comfortable in groups. If I didn’t know people well, it was natural for me to play with the kids.”

 

What is the difference for you between entertaining children and entertaining adults?I’m really glad actually that I entertain children, because they’re more grateful. Adults can be enthusiastic about something too, but they are less likely to show it. I always think it’s special how kids can absorb themselves in what they’re doing, while adults tend to keep more distance from the event.

Isn’t that typically Dutch?

Yes, or typically Amsterdam behaviour! It can be totally different in a village. If there’s a party, where usually not much happens, people can be very exuberant and festive. But I’ve seen parties here at OCCII and elsewhere, when I thought: ‘This is so delightfully open and playful, this is Kinderpret for adults.’ That also occurs.

 

The entrance is only a few euros, because of the help of volunteers and a subsidiy. How does this affect your programme?

Every now and then I can book a theatre play that is more experimental, although I don’t know if it’ll attract much audience. Also we can give away food and course materials. Sometimes this doesn’t work out like we hope. Some children aren’t used to getting things like that. They launch out, they want as much as possible, because that’s how they think they should do it: get what you can get. That comes from commercial thinking. But there are also children who are surprised and ask if they are really allowed to take their own artwork home. They show gratitude.

 

One of the most popular Kinderpret activities is the children’s disco, how did you come up with that idea?

The kids’ disco is inspired by the parties that were held at Paradiso in the 1970s. My boyfriend Kees, who is a bit older than I am, used to go there as a kid. There were liquid light shows, and all kinds of stuff was going on. There was music, and you could craft your own things in the corners of the room. Those things we also combine at Kinderpret. Back then the parties were very spacey, but also attuned to children. Kees is now the DJ for the kids’ disco, he does actionpaint workshops and he designs the programme.

 

Throughout the years OCCII has built up an international network of bookers and bands that often play here. Does Kinderpret have a similar network?

Since a while we do. I now collaborate with the Amstelveense Puppet Theatre and the Muzipo, a small family theatre in Breda. It turned out we often liked the same artists, so sometimes we book international artists together, that way we can share their travel expenses. From this collaboration new ideas developed. The Amstelveense Poppentheater suggested ‘Hey, we have such a nice group from Berlin, would you be interested too?’ We have more and more international companies whose performances aren’t necessarily language-based, who make beautiful music or sounds instead, or who work with images.

 

Can children come up with new ideas for the Kinderpret programme?

Yes, that’s certainly possible. For parties that we organise I often use a theme that a kid suggested. For example, my own son once came up with the idea to have a mini Robodock at OCCII for kids, with artists who acted like they were robots. Other children have asked me for specific things they wanted to learn, then I would look for a workshop that could teach them these things. And sometimes kids hear that we’d done something in the past that they’d like to do as well, so then they ask me if I can organise it for them. The children are my target group for only a few years, then there’s a new group again.

 

Do you ever regret it when kids are outgrowing Kinderpret?

It’s part of the deal, and sometimes it’s even nice to witness that development. Not so long ago I met a girl who had taken part in the early years of Kinderpret. She entered the building on a Wednesday afternoon. I saw her and right away remembered holding her hand and dancing through the room with her. She remembered it too, because she asked: ‘Do you still throw those fun parties with facial paint and stuff?’ She was standing here in the hall holding the hand of her three year old daughter. I recognised the expression on her face so well, with exactly that same smile that said: ‘We wanna do this thing again!’

 

On September 16th, Kinderpret’s new season will start. The full programme can be found at: occii.org/kinderpret

Zwaardspelen en Bandjesbendes: Een Interview met Erica Kinderpret

Sinds 1994 wordt de donkere concertzaal van OCCII elke woensdagmiddag omgebouwd tot kinderdisco, werkplaats of theaterzaal. Lege bierflesjes maken plaats voor sprookjesachtige decoraties en sap met chips. Een gesprek met Erica Kinderpret over de wekelijkse transformatie.
“Als kind vond ik het leuk om kinderen uit de buurt rolschaatsles te geven,” vertelt Erica in de tuin van De Binnenpret, direct achter de OCCII, “en als volwassene vind ik workshops geven nog steeds leuk, dus het is nooit overgegaan!”

Kinderpret was in 1994 opgericht door een paar OCCII-vrijwilligers die naast de concerten, overdag een kinderactiviteit wilden. Erica ging helpen, en werd niet lang daarna coördinator. Theater voor peuters, zwaardspelen voor hogere groepers, een boek leren binden, of brood bakken in de tuin van De Binnenpret, en in de professionele concertzaal meedoen aan lichtshows of een workshop van bandjesbende. Dat er zo veel verschillende activiteiten zijn vindt Erica belangrijk: “Dan kunnen kinderen ontdekken wat ze leuk vinden en zitten ze er niet meteen een jaar aan vast.” Zelf ging Erica als kind in Etten-Leur netjes naar pianoles en sport, maar iets anders was er niet te doen. “Er was een bioscoop, maar géén kindertheater. Het enige wat je meemaakte was de musical op school die je zelf moest spelen.”

Ze dacht altijd dat ze kleuterjuf zou worden, net als haar moeder. Als ze op plekken kwam waar kinderen waren, dan had ze snel contact met ze. “Misschien speelde ook mee dat ik me niet in alle gezelschappen op mijn gemak voelde. Als ik mensen niet zo goedkende, dan was het logisch voor mij om met de kinderen te gaan spelen.”

 

Wat is voor jou het verschil tussen het entertainen van kinderen en het entertainen van volwassenen?

Ik ben eigenlijk blij dat ik kinderen mag entertainen, want dat is dankbaarder. Volwassenen kunnen ook heel enthousiast over iets zijn, maar zullen dat toch minder laten blijken. Ik vind het altijd bijzonder hoe kinderen helemaal in een activiteit op kunnen gaan, terwijl volwassenen meer afstand tot het gebeuren houden.

 

Is dat niet een beetje Nederlands?

Ja, of Amsterdams! Dat is in een dorp nog wel anders, als er een feest is terwijl er anders niet zoveel gebeurt, dan is de sfeer ineens heel vrolijk en uitbundig. Maar ik heb hier ook wel feesten meegemaakt, in OCCII en erbuiten, dat je denkt: ‘Dit is zo heerlijk speels en open, dat is een soort Kinderpret voor volwassenen.’ Dat bestaat óók.

 

De toegangsprijs is maar een paar euro, door de hulp van vrijwilligers en een subsidie. Heeft dit effect op wat je kinderen kunt bieden?

Ik kan best eens een theaterstuk boeken wat iets experimenteler is, en waarvan ik niet weet hoeveel publiek het gaat trekken. Ook kunnen we met liefde eten en drinken gratis weggeven, en cursusmaterialen. Dat valt ook soms verkeerd merk ik. Sommige kinderen zijn niet gewend dat je iets zomaar krijgt. Die gaan dan helemaal los, ze willen zo veel mogelijk, want zo hoort dat: pakken wat je pakken kan. Dat is wel iets wat uit commercieel denken voortkomt. Maar er zijn ook kinderen die heel verbaasd vragen of ze écht hun eigen kunstwerkje mee naar huis mogen nemen. Dan is er juist dankbaarheid.

 

Een van de populairste activiteiten van Kinderpret is de kinderdisco, hoe ben je op dat idee gekomen?

De kinderdisco is geïnspireerd op de feestjes die in de jaren zeventig in de Paradiso werden gehouden. Mijn vriend Kees, die wat ouder is dan ik, kwam daar wel. Daar had je dan een hele middag voor kinderen. Er waren vloeistofprojecties en er gebeurde van alles. Er werd muziek gedraaid, en je kon in allerlei hoekjes knutselen. Dat combineren we bij de Kinderpret ook altijd. Het was destijds wel heel space maar tegelijk ook echt kindvriendelijk. Kees is nu overigens de DJ van de kinderdisco’s, geeft actionpaint workshops en ontwerpt de programmaboekjes.

 

OCCII heeft door de jaren heen een internationaal netwerk opgebouwd van boekers en bandjes die hier vaker spelen. Heeft Kinderpret ook zo’n netwerk?

Sinds kort wel. Ik werk nu met het Amstelveense Poppentheater en met het Muzipo, een klein familietheater in Breda. Het bleek dat we telkens dezelfde favoriete artiesten hadden. We boeken weleens buitenlandse theatergroepen samen, zodat we de reiskosten kunnen delen. Uit deze samenwerking zijn ook weer nieuwe dingen ontstaan. Zo tipte het Amstelveense Poppentheater mij van ‘Goh, we hebben nu zo’n leuke groep uit Berlijn, zou je dat ook interessant vinden?’ We hebben steeds meer internationale gezelschappen die niet perse van taal afhankelijk zijn, maar juist mooie muziek en geluiden maken, of met beelden werken.

 

Kunnen kinderen ook met ideeën komen voor de Kinderpret?

Ja, dat kan zeker. Bij feesten die we zelf neerzetten neem ik vaak een thema waar een kind mee aankomt. Zo heeft mijn eigen zoon ooit bedacht dat we een mini-Robodock hier moesten doen voor de kinderen, met artiesten die robots waren. Ook hebben kinderen me weleens gezegd dat ze iets specifieks wilden leren; dan ging ik een workshop voor ze zoeken. Ook horen kinderen weleens dat er vroeger een bepaalde workshop was, en dan vragen ze of we die nog eens kunnen doen. De kinderen zijn altijd maar een paar jaar doelgroep, daarna komt er weer een nieuwe groep.

 

Vind je het nooit jammer als kinderen de Kinderpret ontgroeien?

Het hoort erbij, en soms is het ook juist leuk om die ontwikkeling mee te maken. Zo kwam ik laatst een kind uit de beginjaren van Kinderpret tegen. Ze kwam hier binnen op een woensdagmiddag. Ik zag haar en herinnerde me meteen hoe ik met haar aan de hand door de zaal danste toen ze klein was. En zij wist dat ook nog, want ze kwam hier binnen en vroeg: ‘Doen jullie nog van die leuke feesten met dat schminken en zo?’ Ze stond hier in de hal met een dochtertje van drie aan de hand. Ik herkende haar uitdrukking nog goed, met precies diezelfde glimlach van ‘Dat willen we weer!’.

 

Vanaf 16 september begint het nieuwe seizoen van Kinderpret weer. Het volledige programma is te vinden op: occii.org/kinderpret