Full steam ahead: Foton Kuşağı

 

Foton Kuşağı is an indie band from Istanbul that is often compared to Dinosaur Jr.. They’re planning their first tour this fall and will visit four countries. For two of the band members, it will be their first time crossing Turkish borders. At the moment they also have a week of protests at Taksim Square behind them.

Like many of their fellow townsmen they protested the demolishing of one of Istanbul’s very last public parks. And, after protesters encountered police violence, the protesters deonstrated against the oppressive authoritarian regime of Erdoğan. But now the band is back to practicing their songs and studying for university exams. Downtown the demonstrations continue but they are busy online looking up visa requirements for their tour. We speak to them via Skype on the tenth day of the protests.

It doesn’t happen very often that academic education is so hands on. Guitarist and singer Paul Benjamin Osterlund (25) had just finished writing his masters thesis on urban gentrification in Istanbul when the demonstrations started. “I argued that the authorities manipulate history to aid in the implementation of non-consensual urban transformation projects”, he says. “I think this time the public saw through it, and they decided that they weren’t going to accept it”.

Paul was at Taksim Square on that first night when the police violently attempted to break up the peaceful demonstrations on the square. “There was a lot of tear gas and chemicals, but we weren’t hurt”, Paul says. Even though he demonstrated on most of the protest days, he had to take some days off. “It’s ironic, I have to defend my thesis tomorrow at the university, and so I had to rewrite my chapter on the Taksim Square and Gezi Park. I wanted to add that these protests show that the public are no longer accepting these manipulative urban transformation projects”.

© Paul Benjamin Osterlund

Paul and his bandmates Enes and Alper are hanging out in front of the computer before band practice. First we talk through Skype, but later when the connection gets bad we speak through Paul’s cell phone. Sometimes they discuss their answers first in Turkish. Although Alper Erkut (24) and Enes Tüfekçi (25) both grew up in Istanbul, Paul is from the US. He first traveled to Istanbul in 2008 for an exchange program. A few years later he returned for an MA in Turkish studies. They’ve played together as Foton Kuşağı since 2011. Their band name is ‘some astronomical physical concept’ – “I still don’t really know what it means”, Paul confesses. “We were talking about the name, it had to be a Turkish name, and this one simply sounded good”.

communities
All three are self taught musicians. They learnt to play by listening to the music they liked. “Growing up in the US is different than here”, Paul says. “I’ve been buying records since I was very young, but Alper and Enes discovered a lot of music on the Internet. Mostly from a website called www.noizine.net that is run by this old school dude who knows a lot of cool bands from the nineties. My bandmates met a lot of people through that website. In high school nobody liked what they liked, and actually that was my experience as well. We were the only people in school who were into punk. But later we found communities of people who listened to the same music and who we could relate to in other ways”.

They’re very enthusiastic about the Istanbul music scene. “The indie community is small but it’s cool here”, Paul says. “There aren’t many venues, but some of them are really cool. There’s absolutely a DIY scene here. People are really committed. Alper has been booking shows since he was in high school. People book bands from Europe and the US. I like it that people are so open minded here. In Portland there are so many bands in such a small city that some people only listen to metal, or grind core. But here people like different kinds of music. And they listen to A LOT of music. Public transport is the place to listen to music, it seems. That’s a fact of life here, you spend an awful lot of time in traffic – on the bus or the ferry or the train”.

basement
But even though people listen to a lot of music, being an independent musician in Istanbul isn’t always easy. “When I lived in Portland it was much easier. We would just walk down to the basement to practice, but here you have to rent a studio. Living in the city can make it hard to make music together. Luckily we all live on the same side of the city and we can practice regularly. The studios are affordable, at least split three ways”.

Foton Kuşağı’s first album came out in May 2013 and was mixed by Alex Gaziano, Paul’s former bandmate from Portland. “He saved us. We were recording this album and we didn’t really know anything about mixing, but then Alex offered to mix it for us. He is a talented musician and recording engineer. He has his own company that builds tube amplifiers that sound incredible. We just said to him: ‘Take it and do what you want with it’ – we completely trusted him”.

Except for the international collaborations, Foton Kuşağı hasn’t played outside of Turkey yet. “We just really wanna tour. That’s our dream. None of my bands from the US ever toured, and my bandmates haven’t even left the country, so we, as people and as a band, really wanna tour. More than anything”.

high
Foton Kuşağı’s goal is not to reach a bigger audience, but to feel the energy of playing a good show. Paul explains: “Our best shows were here, on the Anatolian side of Istanbul. One was at this place called Arkaoda, which means ‘backroom’; it’s a popular club here. About 50 people came, and most of them were our friends, but that was just awesome. And a few weeks ago, also in this part, probably 60 or 70 people came, and again most of them were our friends. The sound wasn’t even that good, but the energy was fantastic! We played really well and afterwards we were just high on the atmosphere”.

Sadly the band’s next show is cancelled. Foton Kuşağı was going to play their first big festival, Efes Pilsen One Love, sponsored by a local beer brewer. “We were looking forward to it so much!” Paul says. “Blur and New Order would be playing too. It’s not even really our scene, not DIY, but we were really excited about playing there. But now Erdoğan implemented a new law restricting the sale and advertising of alcohol. So the festival can’t happen. We’re actually pretty angry about this”.

pbo-istanbul011

© Paul Benjamin Osterlund

comfortable
Festival, or no festival, Foton Kuşağı’s is moving full steam ahead. They’re already working on their second album. “We’re going to record an EP this summer, and then record our second LP after the tour. We’re more and more comfortable doing what we’re doing now. We learn new songs much faster. We see each other improve”. Paul laughs and then says: “I bought a new guitar some time ago, and now I’m writing all these songs! Funnily enough I was reading an interview with J. Mascis and he said that every guitar has a certain amount of songs in it. I think that my last guitar had no more songs left in it. I even played bass for some time because that guitar didn’t speak to me anymore. This new guitar seems to contain lots of songs still”.

But sure there must be more to the creative process than just buying a new guitar? “For me as a musician, I play music because I like it”, Paul says. “But that isn’t the real reason. I play music because I feel miserable if I don’t. If I’m not sharing that process with other people, collaborating and writing music with other people, I just feel empty and down”. He hesitates. “I guess it’s like an addiction. It’s something that has to be there in my life for me to feel normal… sort of normal”.

In the meantime – how is daily life in their city? A city that is making headlines in newspapers all over the world. Has much changed since the protests started? “In our neighborhood not much has changed. We all live on the Anatolian side of town. But even here people let you know that something is going on. Every night at 9 pm people bring pots and pans outside their windows and play on them. That’s really cool”.

Foton Kuşağı will play OCCII, Amsterdam on September 8th 2013.

Istanbul venues and bands recommended by Foton Kuşağı:

venues: Karga, Arkaoda, Peyote, Kaba Hat (a gallery/lo-fi acoustic show space)

bands: Lifelock, Lecture, Neglected, Mr. Mantis, She Past Away, Proudpilot, Kim Ki O, Ricochet, Seni Görmem Imkansız, Haossaa

Photo in slide: © Kıvılcım Güngörün

Op volle kracht: Foton Kuşağı


Foton Kuşağı is een indieband uit Istanbul, vaak vergeleken met Dinosaur Jr. Terwijl twee bandleden niet eerder Turkije hebben verlaten, plant de band nu hun eerste Europese tour die door vier landen zal gaan. Ze hebben net een week van protesten achter de rug op het Taksimplein.

Zoals veel van hun stadgenoten hebben ze geprotesteerd tegen het verdwijnen van een van de laatste parken in Istanbul; een protest dat na gewelddadig politieoptreden een protest tégen het autoritaire onderdrukkende regime van Erdoğan. Maar nu is de band weer aan het oefenen en hard aan het werk voor hun studies. Terwijl in het centrum de protesten doorgaan, zoeken de bandleden op internet uit hoe ze hun visa moeten aanvragen. We spreken met ze via Skype op de tiende dag van de protesten.

Het gebeurt niet vaak dat academisch onderwijs zo bovenop de actualiteit zit. Gitarist en zanger Paul Benjamin Osterlund (25) had net zijn master thesis over stadsvernieuwing in Istanbul af, toen de demonstraties begonnen. “Ik had betoogd dat de autoriteiten de geschiedenis manipuleerden om stadsvernieuwingen erdoor te kunnen drukken. Ik denk dat de stadsbewoners er dit keer gewoon niet in zijn getrapt, ze hebben het gewoon niet gepikt.”

Paul was op het Taksimplein die eerste nacht dat de politie zo gewelddadig de vreedzame demonstratie probeerde op te breken. “We hadden alleen last van de enorme hoeveelheid traangas en de chemicaliën, maar we zijn niet gewond geraakt,” zegt Paul. Ook al heeft hij het grootste deel van de dagen van het protest, meegedemonstreerd, op een gegeven moment moest hij wel een paar dagen ertussen uit om een hoofdstuk van zijn scriptie te herschrijven. “Het is ironisch, morgen moet ik mijn scriptie verdedigen op de universiteit, dus ik moest nog snel mijn hoofdstuk over het Taksimplein en Gezipark herschrijven. Ik wilde toevoegen dat deze demonstraties aantoonden dat de bevolking de manipulatieve stedelijke vernieuwing niet langer accepteert.”

© Paul Benjamin Osterlund

Paul en zijn bandgenoten Enes en Alper zitten samen achter de computer voordat ze gaan repeteren. Eerst praten we via Skype, en later als de verbinding slecht wordt, via Paul’s mobiele telefoon. Soms bespreken ze een vraag eerst in het Turks. voordat ze antwoord geven. Terwijl Alper Erkut (24) en Enes Tüfekçi (25) beiden in Istanbul opgroeiden, komt Paul uit de VS. In 2008, tijdens een uitwisselingsprogramma, kwam hij voor het eerst in Istanbul. Een paar jaar later kwam hij er terug om een Master in Turkse studies te doen. In 2011 vormden ze Foton Kuşağı. Hun bandnaam is ‘een astrologisch concept’ – “Ik weet nog steeds niet precies wat het betekent,” bekent Paul. “We hadden het alsmaar over bandnamen, het moest een Turkse naam zijn, en deze klonk gewoon goed.”

communities

Alle drie zijn ze autodidact. Ze leerden hoe ze hun instrumenten moesten bespelen door naar de muziek te luisteren die ze zelf goed vonden. “Het is wel een verschil of je hier opgroeit of in de VS,” zegt Paul. “Ik kocht al platen en cd’s toen ik nog een kind was. Maar Alper en Enes ontdekten veel muziek op internet. Er is een website, www.noizine.net, die wordt gerund door een old school gast die veel coole bands uit de jaren negentig kent. Mijn bandgenoten hebben veel mensen via deze website ontmoet. Op de middelbare school kenden ze niemand die van dezelfde dingen hield als zij. Die ervaring had ik zelf trouwens ook. Wij waren de enigen die van punk hielden. Maar later vonden we groepen die wel naar dezelfde muziek luisterden, en met wie we ons op andere manieren verwant voelden.”

Ze zijn enthousiast over de muziekscene van Istanbul. “De indiegemeenschap hier is niet zo groot, maar wel heel cool,” zegt Paul. “Het aantal podia is klein, maar er zitten wel heel gave bij. Er is absluut een do-it-yourself-scene hier, mensen zijn erg toegewijd. Alper is bijvoorbeeld al begonnen met shows boeken sinds hij op de middelbare school zit. Er worden ook bands uit Europa en Amerika uitgenodigd om hier te komen spelen. Ik hou ervan dat mensen zo open zijn hier. In Portland zijn er zo veel bands voor zo’n kleine stad, dat sommige mensen alleen naar metal luisteren, of alleen naar grind core. Maar hier houden mensen van verschillende soorten muziek. En ze luisteren VEEL naar muziek. Openbaar vervoer is dé plek om muziek luisteren, lijkt het wel. Het leven hier is nou eenmaal zo ingedeeld dat je per dag abnormale hoeveelheden tijd onderweg bent. In de bus, op de veerpont, of in de trein.”

kelder
Ook al luisteren mensen naar veel muziek in Istanbul, het leven van een muzikant valt er niet altijd mee. “Toen ik nog in Portland woonde was het veel makkelijker. We liepen gewoon naar de kelder waar we konden oefenen. Maar hier moet je een studio huren. In de stad wonen maakt het niet altijd makkelijk om samen muziek te maken. Gelukkig wonen we alledrie aan dezelfde kant van de stad en kunnen we geregeld repeteren. De studio’s zijn betaalbaar, tenminste als je de huur door drieën deelt.”

Foton Kuşağı’s eerste plaat kwam uit in Mei 2013 en was gemixt door Alex Gaziano, Paul’s vroegere bandgenoot uit Portland. “Hij heeft ons gered. We wisten niks van opnemen, maar toen bood Alex aan om onze opnames te mixen. Hij is een getalenteerd muzikant en opnametechnicus. Hij heeft zijn eigen bedrijf dat geweldige buizenversterkers maakt. (www.scienceamps.com) We hebben gewoon tegen hem gezegd: ‘Doe maar met onze opnames wat je wil’ – we vertrouwden hem volledig.”

Ondanks de internationale samenwerking, heeft Foton Kuşağı nog niet buiten Turkije gespeeld. “We willen heel graag op tour. Dat is onze droom. Geen van mijn bands uit Amerika hebben ooit getourd, en mijn bandgenoten zijn nog nooit Turkije uit geweest. Dus wij willen als band, maar ook als personen, ontzettend graag touren. Meer dan wat dan ook.”

high
Foton Kuşağı’s doel is niet om een groter publiek te bereiken, maar om de energie te voelen van een goed optreden. Paul legt uit: “Onze beste shows waren hier, aan de Anatolische kant van Istanbul. Eén optreden was in de Arkaoda, wat ‘achterkamer’ betekent, een populaire club hier. Zo’n vijftig mensen kwamen, en de meeste van hen waren onze vrienden, maar dat was gewoon heel leuk. En een paar weken geleden speelden we ook in dit deel van de stad, en toen kwamen er zo’n zestig tot zeventig mensen, weer voornamelijk vrienden. Het geluid was niet eens goed, maar de sfeer was te gek! We speelden erg goed en naderhand waren we nog high door die sfeer.”

Het was een teleurstelling voor de band toen ze hoorden dat hun eerstvolgende show gecanceld was. Foton Kuşağı zou zijn eerste grote festival spelen: Efes Pilsen One Love, gesponsord door een lokaal biermerk. “We keken er ontzettend naar uit!” zegt Paul. “Blur en New Order zouden ook spelen. Het is niet eens echt onze scene, niet zo diy, alleen we wilden echt graag spelen. Maar nu heeft Erdoğan een nieuwe wet aangenomen die de verkoop en het adverteren voor alcohol beperkt. Volgens die nieuwe wet mag het festival niet doorgaan. We zijn behoorlijk kwaad hierom.”

pbo-istanbul011

© Paul Benjamin Osterlund

zeker
Festival of geen festival, Foton Kuşağı gaat op volle kracht door. Ze schrijven al nummers voor hun volgende album. “We willen deze zomer een EP opnemen, en dan na de tour een volgende plaat. We voelen ons steeds zekerder bij wat we doen. We studeren nieuwe nummers bijvoorbeeld sneller in, en we zien elkaar als muzikant groeien.” Paul lacht en zegt dan “Een tijdje geleden heb ik een nieuwe gitaar gekocht, en nu schrijf ik alsmaar nieuwe nummers! Grappig genoeg las ik laatst een interview met J. Mascis waarin hij zegt dat er in elke gitaar maar een bepaald aantal nummers zit. Ik denk dat de nummers in mijn vorige gitaar op waren. Ik heb zelfs een tijdje bas gespeeld omdat ik niks meer met mijn gitaar kon. Maar deze nieuwe gitaar lijkt gelukkig nog veel nummers te bevatten.”

Er moet toch meer achter een creatief proces zitten dan alleen het kopen van een nieuwe gitaar? “Ik maak muziek omdat ik ervan hou,” zegt Paul. “Maar dat is niet de enige reden. Ik maak muziek omdat ik me slecht voel als ik dat niet doe. Als ik geen muziek kan delen met andere mensen, dan voel ik me leeg en down.” Hij twijfelt. “Ik denk dat het wel een beetje op een verslaving lijkt. Ik heb die muziek nodig om me normaal te voelen. Bijna normaal.”

Hoe is ondertussen het dagelijkse leven in hun stad die alsmaar voorpagina’s van kranten over de hele wereld haalt? Is er veel veranderd sinds het begin van de protesten? “In onze buurt, aan de Anatolische kant van de stad, is er maar weinig veranderd. Maar zelfs hier laten mensen je weten dat er iets aan de gang is. Elke avond rond negen uur nemen ze hun potten en pannen mee naar buiten en spelen erop. Heel cool!”

Foton Kuşağı speelt op 8 september 2013 in OCCII, Amsterdam

Aanraders in Istanbul volgens Foton Kuşağı:
podia: Karga, Arkaoda, Peyote, Kaba Hat (a gallery/lo-fi acoustic show space)
bands: Lifelock, Lecture, Neglected, Mr. Mantis, She Past Away, Proudpilot, Kim Ki O, Ricochet, Seni Görmem Imkansız, Haossaa

Foto in slide: © Kıvılcım Güngörün